De eerste Skepter van jaargang 31 is op 1 maart 2018 verschenen: 48 pagina’s vol kritische artikelen over ontwikkelingen in de wetenschap, pseudowetenschap en andere zaken die skeptici boeien. In dit nummer o.a. artikelen over aromatherapie bij katten, weerstand tegen vaccinatie van huisdieren en fake news over gevonden kunstuitingen van Hitler. En hoe zit dat met verhalen over Indianen die Europa ontdekt zouden hebben voordat Columbus in 1492 Amerika ontdekte? En waar lag dat Teutoburgerwoud waar de Romeinen klop kregen nu eigenlijk?
De complete inhoud kunt u vinden door op de bovenstaande cover van het nieuwe nummer te klikken. Het artikel over (de gevaren van) aromatherapie bij katten is nu al voor iedereen te lezen.
Aanmelden als abonnee of donateur kan via deze link. Nieuw donateurs ontvangen ook de net bijgewerkte USB-stick met alle vorige 30 jaargangen van Skepter in digitaal formaat.
De vierde Skepter van jaargang 30 is op 29 november 2017 verschenen en zal deze week bij abonnees en donateurs in de bus vallen. Het is wederom een lekker dik nummer geworden, maar liefst 56 pagina’s vol kritische artikelen over ontwikkelingen in de wetenschap, pseudowetenschap en andere zaken die skeptici boeien.
In dit nummer: een kijkje terug in de geschiedenis naar een voorloper van Skepter waarin het ook opgenomen werd tegen homeopathie en antivaxers, een interview met een van de ‘datadetectives’ die lieten zien hoe erg het onderzoek van de Amerikaans voedingspsycholoog Brian Wansink rammelt, de zin of onzin van nieuwe inzichten over menstruatie, het aerotoxisch syndroom, en nog veel meer.
De complete inhoud kunt u vinden door op de bovenstaande cover van het nieuwe nummer te klikken.
De derde Skepter van jaargang 30 is op 4 september verschenen en zal deze week bij abonnees en donateurs in de bus vallen. Het is een extra dik nummer geworden, maar liefst 56 pagina’s vol kritische artikelen over ontwikkelingen in de wetenschap, pseudowetenschap en andere zaken die skeptici boeien.
In dit nummer: een verslag van een skeptische proef met een digitale wichelaar, Jona Lendering kijkt wat we in de oudheidkunde aan moeten met DNA-onderzoek, Niki Korteweg onderzoekt of er al meer duidelijkheid is over de effectiviteit van neurofeedback en Jan Willem Nienhuys dook in de gepubliceerde briefwisseling tussen de befaamde skeptici Martin Gardner en Marcello Truzzi. Hoofdredacteur Hans van Maanen sprak uitgebreid met Dick Bijl, die dit jaar opstapte als hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin. En als u hieronder het voorproefje daarvan leest zult u begrijpen dat Skepsis nu wel helemáál kan fluiten naar die financiële steun van Big Pharma …
De complete inhoud kunt u vinden door op de bovenstaande cover van het nieuwe nummer te klikken.
Het Geneesmiddelenbulletin werd in 1967 door de overheid opgericht met als taak artsen en apothekers, patiënten en studenten onpartijdig te informeren over geneesmiddelen. Maar die onpartijdigheid beviel diezelfde overheid allengs minder, en eerder dit jaar besloot hoofdredacteur Dick Bijl de eer aan zichzelf te houden. Een lang gesprek over slinkse farmaceuten, heulende toezichthouders en mondige patiënten….
door Hans van Maanen
‘De situatie is echt buitengewoon ernstig. Ik denk dat ik dat wel kan zeggen, na bijna 22 jaar bij het Geneesmiddelenbulletin en het lezen van tienduizenden artikelen over geneesmiddelenonderzoek. De farmaceutische industrie haalt alle trucs uit de kast — en bedenkt steeds nieuwe — om hun middelen mooier voor te stellen dan ze zijn en tijdschriftredacties, regelgevende instanties en uiteindelijk artsen en patiënten, te misleiden. Daar zijn redacties en peer-reviewers volstrekt niet tegen opgewassen, en in de toelatingsinstanties zoals de Amerikaanse FDA, de Europese EMA en bij ons het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen wordt de dienst vaak uitgemaakt door artsen en onderzoekers die banden hebben met de industrie. Sterker, die instanties worden grotendeels gefinancierd door de farmaceutische industrie. En zelfs als de industrie af en toe ontmaskerd wordt, is het opvallend hoe weinig de beroepsgroep, en de overheid, stelling nemen en ingrijpen. Ook de wetenschappelijke kopstukken gaan de discussie uit de weg.’
Aan het woord is arts-epidemioloog Dick Bijl, in juli opgestapt als hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin. Het bestuur van het bulletin sprak vriendelijk van ‘afscheid nemen’ en ‘zeer veel dank verschuldigd’, maar iedereen die de lotgevallen van het bulletin, en daarmee van Bijl, enigszins volgde, weet dat er jaren van ondermijning en tegenwerking aan vooraf zijn gegaan.
Lees het hele interview in de nieuwe Skepter!
(17/1/2017: nu ook online)
Vroeger dachten sommigen dat je van hoogspanningslijnen en huishoudelektriciteit kanker krijgt. Er was zelfs een theorie van ene Abraham Liboff (foto) dat bepaalde moleculen in het lichaam konden meetrillen met broodroosters. Na jaren van onderzoek bleek er niets van dat verband tussen huishoudvelden en kanker te kloppen. Ondertussen zijn er tal van rare apparaten ontwikkeld die zogenaamd ziekten kunnen genezen, en die ideeën van Scientology combineren met onzintheorieën. Ze ‘genezen’ met die voorheen enge elektrischedekenvelden. Die heilzame werking wordt ‘verklaard’ door diezelfde Liboff-theorie die eerder vertelde waarom die velden kankerverwekkend waren: de ion cyclotron resonance.
Michel Gauquelin (bron: https://www.astro.com/astro-databank/Gauquelin,_Michel )
Het Mars-effect heeft de skeptische gemoederen behoorlijk lang bezig gehouden. Het is verbazingwekkend, ook bij herlezing van de oorspronkelijke bronnen, hoezeer skeptici zich allerlei raderen voor ogen lieten draaien en zich halsoverkop in onderzoek stortten zonder de bron van dat effect goed te bestuderen.
Over deze zaak heb ik diverse artikelen geschreven. Het ene verscheen in Skeptical Inquirer in 1997 en staat elders op deze site, voor twee andere geef ik nu de referenties en de link.
De aanleiding (voor mij) om er nu over te beginnen is de recente publicatie van vele brieven tussen Martin Gardner en Marcello Truzzi. Gardner vond de bedenker van het Mars-effect, de Franse psycholoog Michel Gauquelin, een crank omdat hij duidelijk zo hartstochtelijk geloofde in zijn eigen onzinnige theorie. Gardner vergeleek het met het voorbeeld van de man die gelooft dat het centrum van de aarde uit jam bestaat. Op 5 maart 1978 schreef Gardner waarom het draaide: ‘He presents nothing but one man’s analysis of one man’s accumulation of French statistics. … Claims of statistical correlations, to support wild theories, are a dime a dozen.’ Volgens Gardner was de golf van belangstelling voor astrologie de reden dat Gauquelins boeken goed verkocht werden.
Skepsis.nl maakt gebruik van cookies om de website te verbeteren. Hiervoor worden ook cookies van derde partijen gebruikt. Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in. Zie ook onze privacyverklaring.
