De eerste Skepter van jaargang 32 is vandaag, 28 februari 2019, verschenen. Abonnees en donateurs zullen het blad een dezer dagen ontvangen.
In dit nummer van 48 pagina’s vindt u kritische artikelen over een groot aantal onderwerpen. Zo schrijft Broer Scholtens over zijn speurtocht naar een van de mannen achter het koude kernfusie-verhaal. Arno van ’t Hoog begeleidde gedurende een half jaar de studenten die voor Nieuwscheckers.nl fake news bestrijden door middel van factchecken en deelt met ons zijn bevindingen. De gezondheidweetjes en mythes rondom bier worden door Dirk Koppenaal belicht en Pepijn van Erp sprak met Matthijs van Boxsel, bekend van zijn Encyclopedie van de Domheid. En natuurlijk nog veel meer.
De complete inhoudsopgave kunt u vinden door op de bovenstaande cover van het nieuwe nummer te klikken. Het artikel van Aliëtte Jonkers over de ‘zware vestjes’ die wel gebruikt worden bij ADHD en autisme staat al online.
Aanmelden als abonnee of donateur kan via deze link. Nieuwe donateurs ontvangen ook de USB-stick met jaargang 1 t/m 31 (1988-2018) van Skepter in digitaal formaat.
Zonder abonnement kunt u dit nummer toch in handen krijgen door het als los nummer te bestellen voor 7 euro en sinds kort kunt u losse nummers van Skepter ook als digitale versie (pdf) kopen (4 euro).
In ‘Een antenne voor goud: De fantastische claims van Voldemars Belakovs’ wordt een voormalig zakenpartner van Belakovs genoemd, Nicolae Costache. Deze voelt zich daarover nogal opgelaten. Hij heeft het artikel pas recent onder ogen gekregen. (Meer over Voldemars Belakovs hier.) Costache wil zijn ervaringen met Belakovs nader toelichten, en uitleggen waarom hij helemaal niets meer met Belakovs te maken wil hebben. Hier is wat hij aan Skepsis schreef:
“Mijn naam is Nicolae Costache. Ik ken Voldemars Belakovs al sinds 2008. Ik heb hem in Sierra Leone ontmoet. Daar vertelde hij me dat hij natuurkundige was en, belangrijker, dat hij ook Russische wetenschappers kende. Belakovs zei me dat hij contact kon opnemen met Russische wetenschappers in zijn kennissenkring en dat die dan via hem met mij konden samenwerken en aldus diverse innovatieve mijnbouwmethoden en andere uitvindingen konden ontwikkelen.
Op deze manier begon mijn samenwerking met Voldemars Belakovs. In 2010 liet ik hem naar Roemenië komen. Samen met een groot aantal Roemeense onderzoekers en wetenschappers hebben we een aantal uitvindingen gepatenteerd. Ik heb een aantal samenwerkingsovereenkomsten met Belakovs afgesloten; ik heb ook zijn vrouw en twee dochters uit Sierra Leone laten overkomen en tot aan 2016 kwamen de verblijfskosten en het levensonderhoud van Belakovs en zijn gezin in Roemenië geheel voor mijn rekening.
Voldemars Belakovs heeft nooit ook maar enig document geproduceerd over zijn opleiding of professionele activiteiten, hoewel ik hem daar vele malen om gevraagd heb.
Alle prototypes van genoemde uitvindingen zijn door mij in samenwerking met Roemeense experts gebouwd. Belakovs beschikte niet over de benodigde kennis om de uitvindingen praktisch toe te passen. Dat heb ik meer dan eens gemerkt. Oorspronkelijk bemoeide hij zich wel met het bouwen van prototypes, maar daar moest ik een eind aan maken, omdat elke keer dat Voldemars Belakovs zich ermee bemoeide, hij het klaar speelde om wat anderen hadden gebouwd totaal te verknoeien.
Ik heb veel gedaan voor Voldemars Belakovs en hem vele kansen gegeven. Helaas is hij volstrekt onbetrouwbaar gebleken in zijn relatie met mij. Hij heeft me veel geld afgetroggeld met leugens en zelfs heeft hij mijn relaties met diverse zakenpartners volkomen bedorven.
In de laatste maanden van 2015 ontdekte ik meer en meer zaken die niet klopten wat betreft Voldemars Belakovs. Ik confronteerde hem en eiste verklaringen en bewijzen. Hij was bijvoorbeeld belast met de aanschaf van diverse materialen, en ik vroeg duidelijkheid over de exorbitante prijzen die daarvoor waren betaald. Ik verzocht hem eveneens om nu eindelijk eens bewijsstukken over zijn opleiding en dergelijke over te leggen. Hij beloofde dat hij begin 2016 volledige opheldering zou geven. Dat gebeurde niet. Integendeel, in februari 2016 waren hij en zijn gezin met de noorderzon uit Roemenië verdwenen.
Pogingen om via e-mail contact te leggen mislukten. Ik kreeg geen antwoord. Twee jaar lang wist ik niets over hem. Toen, in februari 2018, belde Voldemars Belakovs me op. Hij zei dat hij financiële problemen had. Hij stelde voor dat we elkaar in Eindhoven zouden ontmoeten. Ik ging daar onmiddellijk op in, want ik had er belang bij dat bepaalde zaken zouden worden geregeld betreffende een onderneming van mij waarin hij ook aandeelhouder was.
Ik gaf hem bij die ontmoeting het afgesproken bedrag in ruil voor zijn aandelen. We tekenden ook een voorlopig contract en spraken af dat hij naar Roemenië zou komen om de aandelenoverdracht af te ronden. In juni 2018 waren in Roemenië alle wettelijke interne procedures van mijn onderneming klaar. De andere aandeelhouders moesten akkoord gaan om de overdracht geldig te maken. De volgende stap was dat we de overdracht van de aandelen moesten registreren bij onze Nationale Handelsregister. Voordat ik dat kon doen, had Belakovs deze registratie geblokkeerd. Hij wilde meer geld en veroorzaakte nieuwe problemen.
Ondertussen had ik het Skepter-artikel op de website van Skepsis onder ogen gekregen, waarin ik ook word genoemd. Ik wil hier duidelijk stellen dat ik op geen enkele manier ook maar iets te maken wil hebben met de praktijken van Voldemars Belakovs. Ik wil totaal niets meer met hem te maken hebben.”
Het vooraf registreren van studies, zoals veel psychologen tegenwoordig bepleiten, kan een oplossing zijn voor de huidige replicatiecrisis, zo blijkt uit parapsychologisch onderzoek.
Martin Johnson
Hadden de psychologen in de jaren zeventig maar beter geluisterd naar de parapsychologen. Dan zouden ze nu vast niet zo worstelen met dubieuze onderzoekspraktijken, significantieproblemen en publicatiebias. Alsof hij de crisis in de psychologie voorvoelde, hamerde de Utrechtse hoogleraar parapsychologie Martin Johnson al in zijn oratie in 1974 op het belang van methodologische strengheid als enige manier om zijn vak uit het slop te halen. Hij had het vandaag kunnen zeggen:
De onderzoeker moet zijn probleem definiëren, zijn hypothesen formuleren en zijn experiment schetsen voordat hij aan zijn studie begint. Hij moet zijn manuscript schrijven, met op zijn minst vermelding van essentiële feiten, voordat hij zijn onderzoek uitvoert. Dit manuscript, waarin in principe alleen gegevens in de tabellen, resultaten en conclusies ontbreken, moet naar een of meer redacteuren worden gestuurd, en de onderzoeker mag zijn studie niet aanvangen voordat ten minste een van de redacteuren heeft beloofd het onderzoek te publiceren, ongeacht de uitkomst van het experiment. Op deze manier kunnen we selectieve rapportage vermijden. Bovendien krijgt de onderzoeker niet de kans om zijn hypothesen zodanig te veranderen dat ze ‘passen’ bij de uitkomst van het experiment.
De laatste Skepter (nr. 4) van jaargang 31 is op 30 november 2018 verschenen. Abonnees en donateurs zullen het blad dit weekend of misschien iets later in de bus krijgen.
In dit nummer van 56 pagina’s vindt u kritische artikelen over een groot aantal onderwerpen. Aan bod komen o.a. apps die je slaap zouden meten, het stofje melatonine dat zowel als geneesmiddel als supplement wordt verkocht, meer achtergrond bij de zaak-Santilli en de ontmaskering van het verhaal dat de elektrische vibrator ontwikkeld zou zijn als hulpmiddel voor dokters die in victoriaanse tijden hysterische vrouwen aan een orgasme moesten helpen. Ook nog de nodige boekbesprekingen en een verslag van het Skepsiscongres dat in november plaatsvond.
De complete inhoudsopgave kunt u vinden door op de bovenstaande cover van het nieuwe nummer te klikken. Het artikel over de mythe van de vibrator is nu al voor iedereen online te lezen.
Aanmelden als abonnee of donateur kan via deze link. Nieuwe donateurs ontvangen ook de USB-stick met jaargang 1 t/m 30 van Skepter in digitaal formaat.
Zonder abonnement kunt u dit nummer toch in handen krijgen door het als los nummer te bestellen voor 7 euro en sinds kort kunt u losse nummers van Skepter ook als digitale versie (pdf) kopen (4 euro).
Op het Skepsiscongres 2018 maakte het bestuur bekend dat de skeptische Piramidependelprijs is toegekend aan dr. Peter Burger uit Leiden. Hij krijgt de prijs voor zijn gehele oeuvre, maar in het bijzonder voor het werk aan Nieuwscheckers dat hij samen met Alexander Pleijter doet.
Peter Burger sprak 24 jaar geleden al eens op ons congres, toen over het getal van het beest. Dat werd later ook een artikel in Skepter. Hij was toen al een aantal jaar bezig met wat doorgaans broodjeaapverhalen heet. Hij publiceerde enkele boeken over het onderwerp, de bekendste titel is De gestolen grootmoeder, en op de website onder die naam kunt u nog steeds nieuwe resultaten van onderzoek naar broodjeaapverhalen vinden. Burger promoveerde in 2014 op een proefschrift getiteld Monsterlijke Verhalen, over misdaadsagen in het nieuws.
Nieuwscheckers bestaat al sinds 2009. Het is een initiatief van Alexander Pleijter en Peter Burger, beiden van de Universiteit Leiden. Aankomende journalisten leren er in kleine projecten hoe je feiten kunt checken.
Sinds 1995 is de Piramidependel vijfmaal eerder toegekend. De prijswinnaars waren Maarten Spanjer (1996), Midas Dekkers (1997), Wim T. Schippers (2001), Hans Hoogervorst (2004) en in 2016 Arjen Lubach.
Skepsis.nl maakt gebruik van cookies om de website te verbeteren. Hiervoor worden ook cookies van derde partijen gebruikt. Door deze melding weg te klikken of gebruik te blijven maken van deze site stemt u hiermee in. Zie ook onze privacyverklaring.
Op het Skepsiscongres 2018 maakte het bestuur bekend dat de skeptische Piramidependelprijs is toegekend aan dr. Peter Burger uit Leiden. Hij krijgt de prijs voor zijn gehele oeuvre, maar in het bijzonder voor het werk aan Nieuwscheckers dat hij samen met Alexander Pleijter doet.