Skip to main content

Auteur: Jan Willem Nienhuys

Voldemars Belakovs in Roemenië

Jan Willem Nienhuys 1 Reactie
Voldemars Belakovs

In ‘Een antenne voor goud: De fantastische claims van Voldemars Belakovs’ wordt een voormalig zakenpartner van Belakovs genoemd, Nicolae Costache. Deze voelt zich daarover nogal opgelaten. Hij heeft het artikel pas recent onder ogen gekregen. (Meer over Voldemars Belakovs hier.) Costache wil zijn ervaringen met Belakovs nader toelichten, en uitleggen waarom hij helemaal niets meer met Belakovs te maken wil hebben. Hier is wat hij aan Skepsis schreef:

“Mijn naam is Nicolae Costache. Ik ken Voldemars Belakovs al sinds 2008. Ik heb hem in Sierra Leone ontmoet. Daar vertelde hij me dat hij natuurkundige was en, belangrijker, dat hij ook Russische wetenschappers kende. Belakovs zei me dat hij contact kon opnemen met Russische wetenschappers in zijn kennissenkring en dat die dan via hem met mij konden samenwerken en aldus diverse innovatieve mijnbouwmethoden en andere uitvindingen konden ontwikkelen.

Op deze manier begon mijn samenwerking met Voldemars Belakovs. In 2010 liet ik hem naar Roemenië komen. Samen met een groot aantal Roemeense onderzoekers en wetenschappers hebben we een aantal uitvindingen gepatenteerd. Ik heb een aantal samenwerkingsovereenkomsten met Belakovs afgesloten; ik heb ook zijn vrouw en twee dochters uit Sierra Leone laten overkomen en tot aan 2016 kwamen de verblijfskosten en het levensonderhoud van Belakovs en zijn gezin in Roemenië geheel voor mijn rekening.

Voldemars Belakovs heeft nooit ook maar enig document geproduceerd over zijn opleiding of professionele activiteiten, hoewel ik hem daar vele malen om gevraagd heb.

Alle prototypes van genoemde uitvindingen zijn door mij in samenwerking met Roemeense experts gebouwd. Belakovs beschikte niet over de benodigde kennis om de uitvindingen praktisch toe te passen. Dat heb ik meer dan eens gemerkt. Oorspronkelijk bemoeide hij zich wel met het bouwen van prototypes, maar daar moest ik een eind aan maken, omdat elke keer dat Voldemars Belakovs zich ermee bemoeide, hij het klaar speelde om wat anderen hadden gebouwd totaal te verknoeien.

Ik heb veel gedaan voor Voldemars Belakovs en hem vele kansen gegeven. Helaas is hij volstrekt onbetrouwbaar gebleken in zijn relatie met mij. Hij heeft me veel geld afgetroggeld met leugens en zelfs heeft hij mijn relaties met diverse zakenpartners volkomen bedorven.

In de laatste maanden van 2015 ontdekte ik meer en meer zaken die niet klopten wat betreft Voldemars Belakovs. Ik confronteerde hem en eiste verklaringen en bewijzen. Hij was bijvoorbeeld belast met de aanschaf van diverse materialen, en ik vroeg duidelijkheid over de exorbitante prijzen die daarvoor waren betaald. Ik verzocht hem eveneens om nu eindelijk eens bewijsstukken over zijn opleiding en dergelijke over te leggen. Hij beloofde dat hij begin 2016 volledige opheldering zou geven. Dat gebeurde niet. Integendeel, in februari 2016 waren hij en zijn gezin met de noorderzon uit Roemenië verdwenen.

Pogingen om via e-mail contact te leggen mislukten. Ik kreeg geen antwoord. Twee jaar lang wist ik niets over hem. Toen, in februari 2018, belde Voldemars Belakovs me op. Hij zei dat hij financiële problemen had. Hij stelde voor dat we elkaar in Eindhoven zouden ontmoeten. Ik ging daar onmiddellijk op in, want ik had er belang bij dat bepaalde zaken zouden worden geregeld betreffende een onderneming van mij waarin hij ook aandeelhouder was.

Ik gaf hem bij die ontmoeting het afgesproken bedrag in ruil voor zijn aandelen. We tekenden ook een voorlopig contract en spraken af dat hij naar Roemenië zou komen om de aandelenoverdracht af te ronden. In juni 2018 waren in Roemenië alle wettelijke interne procedures van mijn onderneming klaar. De andere aandeelhouders moesten akkoord gaan om de overdracht geldig te maken. De volgende stap was dat we de overdracht van de aandelen moesten registreren bij onze Nationale Handelsregister. Voordat ik dat kon doen, had Belakovs deze registratie geblokkeerd. Hij wilde meer geld en veroorzaakte nieuwe problemen.

Ondertussen had ik het Skepter-artikel op de website van Skepsis  onder ogen gekregen, waarin ik ook word genoemd. Ik wil hier duidelijk stellen dat ik op geen enkele manier ook maar iets te maken wil hebben met de praktijken van Voldemars Belakovs. Ik wil totaal niets meer met hem te maken hebben.”

Persbericht: Skepsis wint proces tegen Amerikaanse pseudowetenschapper

Jan Willem Nienhuys

In 2016 spande de Italiaans-Amerikaanse fysicus Ruggero Santilli uit Florida een proces aan tegen Frank Israel, voorzitter van de Stichting Skepsis. De rechter heeft Israel inmiddels vrijgesproken, maar intussen had de stichting, die Israels verdediging betaalde, zowat al haar reserves, te weten een kwart miljoen euro, moeten opmaken. Een tweede aanklacht, tegen bestuurslid Pepijn van Erp, is met gesloten beurzen geschikt.

Van Erp had op zijn persoonlijke blog een ironisch stukje geschreven over een telescoop met holle lenzen waarmee Santilli meende buitenaardse sterrenstelsels van antimaterie te kunnen zien en ook onzichtbare aardse wezens die bezig waren Amerika te bespieden. Santilli beschouwde het slot van het stukje als laster en hield ook Israel, als voorzitter van Skepsis, verantwoordelijk. Sterker, volgens Santilli was Israel een pion van een internationale samenzwering van fanatieke joodse wetenschappelijke criminelen die als enige doel heeft de theorieën van Santilli te onderdrukken. Israel zou opdracht hebben gegeven een lasterlijk blog over Santilli te publiceren.

Frank Israel had echter niets met Van Erps blog te maken en Skepsis vond het onacceptabel dat haar voorzitter ook maar enig risico zou lopen en heeft daarom een Amerikaanse advocaat in de arm genomen. De rechter oordeelde na twee jaar ten slotte dat Santilli niet aannemelijk had kunnen maken dat Frank verantwoordelijk was voor het gewraakte blog. Bovendien had Israel geen relatie tot de staat Florida, dus van jurisdictie was geen sprake.

De rechter kwam echter maar niet tot een uitspraak inzake Van Erp. Mede daardoor dreigden de kosten voor Skepsis aanzienlijk verder op te lopen. Hoewel meer dan een kwart van de lezers van Skepter, het tijdschrift van de stichting, had gereageerd op een steunoproep en samen meer dan 125.000 euro had geschonken, vond Skepsis het niet verantwoord om nog meer geld uit te geven. Skepsis heeft wel weten te bedingen dat bij nieuwe processen tegen functionarissen van Skepsis, bijvoorbeeld over berichtgeving over deze zaak, de verliezer alle kosten van de winnaar betaalt.

Verdere informatie:

Artikel uit Skepter 31.3, met naschrift

Van Erps Engelstalige berichtgeving over de zaak staat hier.

Dit bericht is ook te vinden als ANP Persbericht.

 

The writings of Ruggero Santilli

Jan Willem Nienhuys 10 Reacties

Skepsis studies remarkable claims, and many claims of the Italian-American Dr. Ruggero Santilli are very remarkable. Since 2007 he denies the expansion of the universe and since 2012 he uses this picture to prove that the expansion is contradictory. G, G1 and G2 are galaxies, E is Earth. When G1 and G2 move away from E with speeds proportional to the distances, this cannot be the case for G, he says. In the ‘proof’ Santilli forgets that G moves as well. Actually Euclid, 2300 years ago, could have explained to him why he is wrong.
Roughly every 130 years all galaxies are farther away from us by one millionth of a percent. It follows that the distances between all galaxies increase by the same amount, namely 0.000001% and of course that about one hundred million times 130 years ago, i.e. 13 billion years ago all distances were near zero.

Santilli has publication lists on his own websites, but these are riddled with errors, doublures and omissions. Moreover, he omits writings of Kadeisvili (over 40 items) and Fleming (29 items). I am quite sure that these are also his products. (*) Below is a list of writings with scientific pretentions. It is ordered by year, and fairly complete.

Does Santilli deserve a Nobel prize (look for ‘Nobel’ below), or is his prolific work more in line with his ‘no expansion’-proof above?  You be the judge.

Lees meer

Het Mars-effect van Gauquelin

Jan Willem Nienhuys 3 Reacties
Michel Gauquelin (bron: https://www.astro.com/astro-databank/Gauquelin,_Michel )

Het Mars-effect heeft de skeptische gemoederen behoorlijk lang bezig gehouden. Het is verbazingwekkend, ook bij herlezing van de oorspronkelijke bronnen, hoezeer skeptici zich allerlei raderen voor ogen lieten draaien en zich halsoverkop in onderzoek stortten zonder de bron van dat effect goed te bestuderen.

Over deze zaak heb ik diverse artikelen geschreven. Het ene verscheen in Skeptical Inquirer in 1997 en staat elders op deze site, voor twee andere geef ik nu de referenties en de link.

 

 

  1. Paul Kurtz, Jan Willem Nienhuys, Ranjit Sandu (1997) Is the “Mars Effect” genuine? Journal of Scientific Exploration 11 (1), p, 19-39.
  2. Jan Willem Nienhuys (1997) Ertels “Mars Effekt”: Anatomie einer Pseudowissenschaft. Skeptiker 10 (3), p.92-98. Dit is een vertaling van een oorspronkelijk Engelse versie, die nu nog eens nagekeken en becommentarieerd is.

De aanleiding (voor mij) om er nu over te beginnen is de recente publicatie van vele brieven tussen Martin Gardner en Marcello Truzzi. Gardner vond de bedenker van het Mars-effect, de Franse psycholoog Michel Gauquelin, een crank omdat hij duidelijk zo hartstochtelijk geloofde in zijn eigen onzinnige theorie. Gardner vergeleek het met het voorbeeld van de man die gelooft dat het centrum van de aarde uit jam bestaat. Op 5 maart 1978 schreef Gardner waarom het draaide: ‘He presents nothing but one man’s analysis of one man’s accumulation of French statistics. … Claims of statistical correlations, to support wild theories, are a dime a dozen.’ Volgens Gardner was de golf van belangstelling voor astrologie de reden dat Gauquelins boeken goed verkocht werden.

Lees meer

Getallen, geschiedenis en de piramide van Gizeh

Jan Willem Nienhuys

Toen ik Freudenthal om een kopie vroeg van zijn artikel over Velikovsky (zie vorig blog), zond hij me nog meer materiaal, onder meer een stuk (klik hier om het te downloaden) over piramidologie, dus het gereken aan de piramide van Gizeh, de zogeheten Grote Piramide of piramide van Cheops / Khufu.

Dit stuk is waarschijnlijk nooit gepubliceerd, althans niet voor vandaag. De aanleiding moet haast wel geweest zijn dat er in juni 1950 een serie van zes lezingen van 20 minuten op de AVRO-radio liep, waar majoor b.d. Van der Vecht sprak over zijn boek De Steenen Spreken, dat op dat ogenblik alweer zijn zesde druk beleefde.

Lees meer