Jan Willem Nienhuys 
Op het afgelopen congres stipte ik even de grap van Taxil aan. In de Franse Wikipedia is meer te vinden over hem en over zijn grap (in de kolom links van Wikipedia kunt u een Engelse versie aanklikken). In Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudowetenschappen (1997) stond het volgende artikel:
Jacqueline Starck (1947-2007) uit Brussel stierf net als Millecam aan onbehandelde borstkanker binnen twee jaar nadat ze een knobbeltje in haar borst had gevoeld. Analoog aan het geval Millecam had ze zich door alternatieve genezers laten vertellen dat ze geen borstkanker had, en daarom was ze ook niet naar het ziekenhuis gegaan om een medische diagnose te laten stellen. Toen ze, veel te laat, ontdekte hoezeer ze bedrogen was, bezwoer ze haar dochter, de journaliste Nathalie De Reuck om de bedriegers aan de kaak te stellen.
Is God een houdbare hypothese? De fysicus Victor Stenger (foto) geeft het antwoord al in de titel van zijn boek God, een onhoudbare hypothese: Hoe de wetenschap aantoont dat God niet bestaat.
Het probleem van vele ongelovige argumenten over godsdienst is dat die veel verschillende aspecten heeft, en dat het helemaal niet zo duidelijk is wat de gelovigen zelf met ‘God’ bedoelen. De God der monotheïsten is meestal een AAA-god: almachtig, alwetend en algoed. Dat klopt niet met de aanwezigheid van buitengewoon veel volkomen onnodige ellende, maar de godgeleerden hebben zich hiermee in de hoek geschilderd en zullen die AAA-claim niet laten vallen. Vaak zeggen gelovigen dan maar dat God onbegrijpelijk is.
De naam van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW) is nu verbonden aan astrologie. Op 27 mei verscheen in EenVandaag Mieke Reuser in beeld. Zij is lid van de wetenschappelijke staf van een KNAW-instituut, het Nationaal Interdisciplinair Demografisch Instituut (NIDI). Samen met dr. C.M. (Tineke) Fokkema (rechts) van hetzelfde instituut
heeft ze in reusachtige gegevensbestanden gezocht naar bewijs voor astrologie, ‘met verbluffende resultaten’ die men in het aprilnummer van Demos kan nalezen.
Waar gaat het om?
Het boek Eindeloos Bewustzijn van Pim van Lommel verkoopt goed. Het bevat een samenvatting van een onderzoek door hem en anderen naar bijna-doodervaringen (BDE’s) bij overlevenden van reanimatie na hartstilstand.
Een frappant resultaat is dat 18 percent van deze patiënten naderhand een of andere vorm van bewustzijn rapporteerden tijdens de hartstilstand of de reanimatie.
Van Lommel denkt dat bij zulke patiënten de hersenen niet meer functioneren, en dat deze ervaringen dus die van een onstoffelijke geest moeten zijn. In de meest recente Skepter bestrijdt anesthesioloog Gerald Woerlee dit.
In feite klopt de 18 percent heel aardig met wat uit diverse publicaties van tientallen jaren oud blijkt: