Een alternatief genezingscentrum dat ernstig zieke mensen met colloïdaal zilver, knalgas en resonantietherapie door middel van Lakhovsky-golven behandelt, werd teruggefloten door de Reclame Code Commissie (RCC).
Maand: november 2010
Slecht onderzoek naar bijna-doodervaringen
De oncoloog Jeffrey Long is er “absoluut van overtuigd dat er een leven na de dood bestaat”. Hij meent dat zijn onderzoek dit heeft aangetoond en schreef er een bestseller over, Evidence of the Afterlife (2010). Het boek is door De Arbeiderspers in het Nederlands uitgebracht onder de titel Bijna-doodervaringen – Wetenschappelijke analyse van ervaringsverhalen. Dr. Long is echter niet zo wetenschappelijk bezig en verkoopt halve waarheden.
Dit is wat de auteur er zelf over zegt:
“Door duizenden gedetailleerde verslagen van BDE’s [bijna-doodervaringen] te bestuderen, heb ik het bewijs gevonden dat leidde tot deze verbijsterende conclusie: BDE’s verschaffen zulk krachtig wetenschappelijk bewijs, dat het redelijk is het bestaan van een leven na de dood aan te nemen.” (pag. 50)
Wetenschappelijke geneeskunde
Tegenwoordig hoort men vaak de Evidence Based Medicine (EBM) ophemelen. Maar die is nog niet goed genoeg. De Science-Based Medicine (SBM), zeg maar natuurwetenschappelijke geneeskunde, is een poging om een duidelijk zwak punt van EBM te repareren. Ondertussen stelt een beroemd artikel (Why Most Published Research Findings Are False, 2005) van de Grieks-Amerikaanse epidemioloog John P.A. Ioannidis (foto), onlangs besproken in The Atlantic (Lies, Damned Lies and Medical Science) dat heel veel resultaten van medisch onderzoek, dus van die hooggeroemde EBM, fout zijn.
Taxil, Léo
Op het afgelopen congres stipte ik even de grap van Taxil aan. In de Franse Wikipedia is meer te vinden over hem en over zijn grap (in de kolom links van Wikipedia kunt u een Engelse versie aanklikken). In Tussen Waarheid en Waanzin: een encyclopedie der pseudowetenschappen (1997) stond het volgende artikel:
Jacqueline Starck bedrogen over borstkanker
Jacqueline Starck (1947-2007) uit Brussel stierf net als Millecam aan onbehandelde borstkanker binnen twee jaar nadat ze een knobbeltje in haar borst had gevoeld. Analoog aan het geval Millecam had ze zich door alternatieve genezers laten vertellen dat ze geen borstkanker had, en daarom was ze ook niet naar het ziekenhuis gegaan om een medische diagnose te laten stellen. Toen ze, veel te laat, ontdekte hoezeer ze bedrogen was, bezwoer ze haar dochter, de journaliste Nathalie De Reuck om de bedriegers aan de kaak te stellen.